Naastenliefde

Het is doodstil in de stampvolle bioscoopzaal. Voor ons een zwart scherm waar geluidloos een schier eindeloze rij namen de revue passeert. Ik kijk over al die voornamelijk grijze hoofden heen en probeer me af te sluiten voor het oudemensenparfum naast me dat me bijna de adem beneemt. Typisch filmhuispubliek. We zitten met z'n allen te wachten op het begin. Dan opeens wordt de stilte wreed onderbroken: gemorrel aan de deur, gemompel - een drietal verlate bezoekers komen binnen strompelen. Ze zien hun hand voor ogen niet, en dat laten ze even aan elkaar weten. "Ssssst!" klinkt het onmiddellijk uit de zaal terwijl er op het zwarte doek nog steeds de laatste geluids- en cameramannen voorbij moeten komen. De laatkomers fluisteren een berouwvol "Sorry, we kunnen niets zien" de zaal in, dat onmiddellijk wordt afgestraft door een sneer van een dame twee rijen voor me, die eerder nog zo beschaafd met haar man converseerde: "U bent ook veel te laat!" Voorzichtig tasten de drie zich in het donker verder richting hun stoel, als het vanaf mijn andere kant - de dame met iets te veel parfum - venijnig sist: "Ga dan gewoon voorin zitten!" Ik hoor de drie bijna opgelucht zuchten als ze na nog een paar hachelijke momenten en talloze boze blikken eindelijk op hun stoeltjes neerzijgen. De film staat nu op het punt om te beginnen. "Amour" staat met grote letters op het doek. Een film over de liefde. Liefde die groter is dan de dood. Ik hoop dat de drie laatkomers  nog een beetje van de film hebben kunnen genieten.

Home, sweet home: Interlaken

Een dorpje in het Berner Oberland. Of - eigenlijk is het meer een stad. Dure winkels, restaurants,
skipistes in overvloed, een meer voor het uitzicht en dat allemaal omlijst door een aantal indrukwekkende bergtoppen. Oké, ik kom er niet echt vandaan, maar het scheelt niet veel: Interlaken is ook echt zo'n typisch wintersportoord, Ooit heel pittoresk, maar in de jaren 60 iets te snel iets te hard gegroeid. Hoog in de Zwitserse bergen - alhoewel, dat valt eigenlijk best mee - mondain, met een zweem van vergane glorie. Duur ook, maar dat zal in Zwitserland niemand verbazen. Toch is het een prima uitvalsbasis voor een vakantie. Je kunt er - uiteraard - elke vorm van wintersport beoefenen, je bent in een oogwenk in Zürich of Bern voor een dagje shoppen of je geniet gewoon van de natuur die nooit verder dan een steenworp verwijderd is. Eén manier om in Interlaken dan toch nog een beetje voordelig te overnachten, is door te kiezen voor een jeugdherberg. Ja, je leest het goed. En nee, niet zo'n Stay Okay-geval zoals wij hem hier kennen, maar een super-de-luxe met een lounge, een cocktailbar, eikenhouten vloer en ontbijtbuffet. En oh ja: je hoeft niet met z'n 20 in 1 kamer te slapen; er zijn tweepersoonskamers! Met eigen douche. Het klinkt te goed om waar te zijn en dat heeft dan ook zijn prijs: voor een dubbele kamer betaal je zo'n slordige €  115. www.youthhostel.ch/de/hostels/interlaken

Interlaken

Davos

Sowieso is de site van jeugdherbergen in Zwitserland een goed startpunt als je naar een bijzonder en betaalbaar onderkomen zoekt. Ook Davos biedt een prima onderkomen (www.youthostel.ch/de/hostels/davos)


en Basel geldt als de parel onder de jeugdherbergen: www.youthhostel.ch/de/hostels/basel-st-alban

Basel

Perikelen op een middelbare school

Mijn puberdochter zit briesend aan de keukentafel. Ze heeft een 'huiswerk-SO' gehad, wat zo veel betekent als een check om te kijken of ze voorbereid in de klas zit. Belachelijk dat een docent zoiets doet, aldus mijn dochter. Ik begrijp de opwinding niet helemaal tot de aap uit de mouw komt:
Het ging om een korte toets en de docent is klaarblijkelijk een joviale vent, die wel tegen een grapje kan. Schertsend zegt hij tijdens de toets tegen M., het meisje naast m'n dochter: "Wel op je eigen blaadje kijken, hé?" Dat meisje gaat ijverig aan de slag en levert uiteindelijk een blaadje in waar ze met koeienletters bovenop zet: HELEMAAL ALLEEN GEMAAKT.
Omdat hun tafeltjes slechts 30cm uit elkaar staan, gaat dit niet geheel ongemerkt aan mijn puberdochter voorbij. En als ook zij tenslotte haar blaadje inlevert, staat daar op: OOK HELEMAAL ALLEEN GEMAAKT. De docent komt niet meer bij van het lachen. Maar mijn onschuldig lammetje heeft even nodig om te snappen wat er zo grappig aan is en is vervolgens woedend omdat ze zich in de maling genomen voelt. Ach, het puberbrein....

Talenwonder

Er is geen ontkomen aan: volgens mij staat er voor vrijwel iedere supermarkt zo'n mannetje dat je al dan niet met een welwillende glimlach aankijkt terwijl hij hoopvol een exemplaar van de daklozenkrant in de lucht houdt. Meestal vergezeld van een gebrekkig: "Goedemiddag".
Degene die normaal voor mijn luxe supermarkt - ik zal geen naam noemen, maar als hij straks dozen in de schappen zet, is hij toch niet meer van de Aldi te onderscheiden - de wacht houdt, is een dikke, redelijk goed geklede man die altijd even chagrijnig kijkt en daar ook al zo lang staat dat ik de hoop heb opgegeven dat hij ooit nog eens iets anders dan dakloos zal zijn. Ik heb dan ook ooit besloten dat ik m'n centen niet aan z'n krantje kwijt wil.
Maar nu probeer ik in het kader van bezuinigen m'n geluk een keer bij een andere, minder rijk gesorteerde supermarkt en kijk daar: een klein, blij mannetje dat volledig voldoet aan het klischee van een dakloze: een beetje groezelig en gehuld in een dun broekje en een sjofele jas, grijnst hij me tegemoet. "Een hele goedemiddag, mevrouw", zegt hij en voor ik de winkel in ga, verbaas ik me nog over z'n vrijwel accentloos Nederlands. Als ik een half uur later naar buiten kom, staat hij daar - uiteraard - nog steeds. Ik hoor hem - wederom in vlekkeloos Nederlands en met een grote tandloze grijns - de vrouw voor me een fijne dag toewensen en ik móet gewoon een krantje bij hem kopen. Terwijl ik in m'n portemonnee graai, babbel ik honderduit over het feit hoe bijzonder het is dat hij zo goed Nederlands spreekt, dat ik geen kleingeld kan vinden en of hij misschien kan wisselen.  Ik heb geheel niet door dat hij me met open mond zit aan te staren. En dan pas dringt het tot me door: die arme man heeft geen idee wat ik allemaal zeg. "Goedemiddag mevrouw" en "Een hele fijne dag nog", zijn de enige twee zinnen Nederlands die hij kent! Met een zucht en een glimlach druk ik het geld in z'n hand: wat ben ik toch naïef! Terwijl ik weg rij, zwaait hij blij naar me.

Even ter inleiding: ik heb besloten het over een andere boeg te gooien.
Alleen links delen van leuke adresjes is zooo saai. Bovendien doe ik dit al lang in m'n nieuwsbrief. Dus wie alleen adresjes wil, moet zich daar maar op abonneren... : info@isearchforyou.com
Voortaan is m'n blog gewoon een verzamelpot van verhaaltjes die ik leuk vind om te vertellen.

Agenten zijn ook mensen 

Vorige week kom ik geheel in gedachten verzonken uit de Bijenkorf. Ik steek het plein over en luister maar half naar het oorverdovende lawaai. Het lijkt een zwerm meeuwen maar het is gewoon een enorme menigte krijsende mensen. Alsof ze met z'n allen in doodsangst verkeren. (Dat zou overigens zo maar kunnen als ik in de richting kijk waar het lawaai vandaan komt.) Kermis op de Dam. Met duizelingwekkende snelheid worden mensen de lucht in geslingerd om er vervolgens weer net zo hard naar beneden te vliegen. Nooit begrepen wat daar de lol van is.
Met mijn hoofd in de richting van al die thrillseekers, loop ik bijna tegen een paar agenten aan. Met z'n drieën staan ook zij - gezagwekkend in hun strakke uniform en met de borst vooruit - heel serieus naar het volksvermaak aan de overkant te kijken. Net als ik me afvraag of die turende blik betekent dat ze op die afstand zakkenrollers of stiekeme weedrokers kunnen identificeren, hoor ik de langste en stoerste van het stel zeggen: "Ik vind het altijd wel leuk, vooral 's avonds met al die lichtjes..."

Slapen op een Zwitserse alp

Cocoonen in de bergen

 www.yeti.ch

Het 'Weidhaus' in het Zwitserse Wengen is een buitengewoon geschikte plek om tot jezelf te komen. Van oorsprong was het een hooischuur met woongedeelte. Pas tussen 2003 en 2006 is hier een klein en gerieflijk vakantiehuis voor vier personen ontstaan, ver weg van alledaagse beslommeringen. Een woonkamer, een slaapgalerij, een keukentje, een heerlijk terras – en alles met inachtneming van ecologische bouwprincipes. Voel je als een marmot in de winter en geniet van een warm en gezellig holletje temidden van indrukwekkend natuurschoon (vanaf € 700 per week). Volgens eigenaar Beat Hutmacher is er bijna alles aanwezig waar je niet zonder kunt en bijna niets wat je niet al lang een keertje had willen missen. Overigens is het Weidhaus slechts een van de vier berghütten die hij verhuurt. Van € 700 tot €1480 per week. 

Naar Berlijn voor een lang weekend?

Niet alleen voor architectuurfreaks

Ik wil zo graag een keertje naar Berlijn. Het is er nog niet van gekomen, maar als ik ga, dan wil ik hier slapen: 
 www.miniloft.com

Een loft in het hart van historisch Berlijn. Hoewel de vier mini-lofts ook van binnen zeer de moeite waard zijn, is het toch vooral de buitenkant die de aandacht trekt. Uit wat ooit een typisch Berlijnse bouwval was, daterend uit het jaar 1890, hebben de twee architecten en eigenaren Britta Jürgens en Matthew Griffin een synthese van oud en nieuw gecreëerd. In 2003 is het gebouw beloond met de Architekturpreis Berlin. De lofts zijn over het hele gebouw verdeeld. De classic en compact zitten in de gerenoveerde achtervleugel, een stukje bij de straat vandaan. Ze zijn op het zuiden gericht en hebben een warme, moderne inrichting. De moderne mini-lofts extroverted en introverted zitten in het nieuwe gebouw aan de straatkant. Deze appartementen zijn voorzien van vloerverwarming en in het geval van de extroverted van een spectaculaire twaalf meter lange glazen gevel op het zuiden. Allemaal zijn het ruime appartementen van 30-45 m2 voor 2-5 personen, met een kleine keuken met magnetron, tv, cd-speler en een wasmachine plus droger. Van € 144 tot € 204 per nacht. 

Budgethotel in New york (US)

Popart in hartje Manhattan

www.gershwinhostel.com

Een reis naar New York is meestal vrij prijzig, zeker als je van plan bent om ook nog wat 'souvenirs' mee naar huis te nemen. Maar soms valt er heel wat te besparen op het slaapadres. Hier een suggestie voor een leuk 'budget hotel'. Gershwin is een tweesterrenhotel op een zeer centrale plek: in hartje Manhattan, tussen Madison Square Park en het Empire State Building. Een toplocatie met talloze bezienswaardigheden, winkels en restaurants letterlijk om de hoek. Je kunt kiezen uit 6 verschillende categorieën, van een kamer met een stapelbed tot een suite. De meeste kamers zijn klein, de douches ook, maar alles is schoon en het personeel is vriendelijk en behulpzaam. De inrichting is popart en daar moet je natuurlijk wel van houden. Sowieso is het een hotel waar je óf van houdt óf helemaal niet... Van € 34 tot € 280 per nacht.

Five hotel, Parijs (F)

Klein, maar óh là là
  www.thefivehotel.com

Net iets te laat om 'quatorze juillet' in de lichtstad te vieren, maar het blijft een leuk adresje...
Al in 1920 was het Quartier Latin het mekka van de Parijse 'art scene'. Het is in ieder geval een uitstekende uitvalsbasis om de stad te verkennen. Met z'n 24 kamers is The Five Hotel waarschijnlijk een van de kleinste designhotels in Parijs. De kamers zijn eveneens piepklein, maar hebben een sensuele uitstraling, onder andere door een bijzondere techniek die kunstenares Isabel Emmerique op de muren toepaste. Die zijn namelijk op een geraffineerde wijze gelakt, waardoor een iriserend effect ontstaat dat het geheel een sprankelende, enigszins psychedelische uitstraling geeft. Tel daar de verlichte sculpturen en het glinsterende plafond bij op, plus de verschillende aromatische geuren waaruit je kunt kiezen - en je waant je in heel andere sferen... vanaf € 116 per kamer.

Kamers zijn klein, maar sensueel

Wat ik dus eigenlijk wou zeggen...

is dat ik nog wel bijzondere links zal blijven plaatsen, maar dat ik even het strakke ritme van elke-dag-een-adres los laat! Tot gauw,

Ciao!